AHMET MUHİP DIRANAS'IN KARISI "MÜNİRE DIRANAS"

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,

Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.

Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,

Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın,sen!

Hülyasındaki geniş aydınlığa gülenGözlerin,

dişlerin ve ak pak gerdanınla

Ne güzel komşumuzdun sen,Fahriye Abla!

Eviniz kutu gibi bir küçücük evdi,

Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;

Güneşin batmasına yakın saatlerde

Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.

Yaz,kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;

Bahçende akasyalar açardı baharla.

Ne şirin komşumuzdun sen,Fahriye Abla!

Önce upuzun,sonra kesik saçın vardı;

Tenin buğdaysı,boyun bir başak kadardı.

İçini gıcıklardı bütün erkeklerin

Altın bileziklerle dolu bileklerin.

Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;

Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.

Ne çapkın komşumuzdun sen,Fahriye Abla!

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya,

En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya.

Bilmem şimdi hâlâ bu ilk kocanda mısın,

Hâlâ dağları karlı Erzincan'da mısın?

Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;

Hâtırada kalan şey değişmez zamanla.

Ne vefalı komşumdun sen,Fahriye Abla!

..

Ünlü şair Ahmet Muhip Dıranas'ın en ünlü şiiri. Filmi ve şarkısı bile yapılmış, neredeyse klasikler arasına girecek kadar bilinen bir şiir. Benim içinse anlam ve önemi oldukça büyüktür.

Ahmet Muhip bilindiği gibi Sinop'ludur. Bu güzel şehir benim ilk görev yerimdi. Şairin eşi Münire Dıranas Hanımefendi benim komşumdu. Çok saygıdeğer bir hanımdı. Az ve öz konuşur,her zaman bir leydi gibi davranırdı. Aramızda epeyce büyük yaş farkı olmasına rağmen beni pek sever, arada ziyaretime gelirdi. Bendeniz ise pek gurur duyardım bu ziyaretlerden. Küt kesilmiş siyah saçlı, ince, uzun boylu bir hanımdı. Altmış yaşından büyüktü sanırım. Sonradan okuyup öğrendiğime göre şairle 1940 yılında evlenmiş. Yani annemin doğduğu yıl. Demek ki anneannemle falan yaşıttı. Yaşını sorma cesareti gösterememiştim nedense. Hiç çocuğu olmamıştı. Bir gün bana ''Keşke sen benim kızım olsaydın''deyivermişti. Ne kadar mutlu olmuştum! Bu hanımla, böylesine ünlü bir şairin eşiyle arkadaş olduğuma bir türlü inanamıyordum. Kendisi Sinop'lu olmamasına rağmen eşinin anıları için Sinop'ta bir dairede yalnız başına yaşıyordu. Ahmet Muhip'in mezarının Sinop'ta olması da en büyük etkendi. Sanırım İstanbulluydu. Fazla çevre edinmemişti.

Birgün cesaret bulup soruvermiştim:''Münire Hanım,''Fahriye Abla'' diye biri var mıymış gerçekten?''-''Bilmiyorum. rahmetli bana da hiç söylemedi...''Daha sonraki yıllar bazı kitap ve gazetelerden ''Fahriye Abla''nın, Ahmet Muhip çok gençken, annesinin arkadaşı olan, 40 yaşlarında ve biraz da fettanca bir hanım olduğunu okudum. Ama Münire Hanım bana öyle söylememişti.

''Ne güzel komşumuzdun sen Fahriye Abla!'' dizeleri benim için gerçek hayatta şöyle bir manaya dönüşmüştür: ''Ne asil bir komşumdun sen Münire Abla!''

Sevgili Kasımpatı'nın yazmış olduğu bu anı niteliğindeki yazıyı okuduğumda ilgimi çekti ve yayımlamak istedim. Kasımpatı'nın yazdığı anı yazılarını heyecanla okuduğumu ve bir sonraki yazılarını merakla beklediğimi sizden saklayamayacağım. Okumanızı tavsiye ederim... Ve bana, bu yazıyı yayımlamam için izin veren Kasımpatı'ya sonsuz teşekkürlerimi sunarım.

Saygılar...

.

Bu kategorideki diger basliklar:

Widget by Hoctro | Jack Book